Septième ciel

 
Quatrième de couverture

Si crede di solitu chì i passageri di un aviò ùn anu nunda à chì vede unu cun l’altru : hè vera ch’ellu hè solu à casu ch’elli si trovanu riuniti pè u tempu — cortu — di u volu. Ma s’omu pudessi leghje in i cori è in e mente, ùn si staria tantu à pensà propiu u cuntrariu. A missione ch’ellu face u cumissariu Antoni ind’è stu volu Nizza-Bastia li face spanticà ghjustu à puntu e sumiglie, i rapporti piatti, e leie cunfuse chì uniscenu tutti issi passageri. Issa tappa hè l’ultima in a caccia ch’ellu porta da parechji anni. Oramai Spricic hè leccu : à u sbarcu in Puretta, tuttu hè prontu per fà lu arrestà.

Ma l’ambrascu ùn saria a prima volta ch’ellu li scappi da trà le mani !
Allora, cresce l’angoscia à misura ch’ellu fala l’aviò voltu Puretta…