U distinu di Marcu Maria hè statu scrittu in i so primi passi annant’à sta terra. Suminatu da i soi, in tempu d’u dopu guerra, in quidda Corsica di u xxu seculu in piena mutazioni culturali.
I so amori, u so ingaghjamentu, a so vita ùn sò stati pà u sempri « di brasgia »… o cussì ùn avianu da essa duvintati.
Ma in quiddi anni « di a brasgia », accesa da a fin’ di a guerra d’Algeria, riscaldata da u 68 rivuluziunariu è infiarata da a leva culturali è u scavitatoghju di a tragedia d’Aleria, par finì in u murtizzu incù a guerra fratricidia trà naziunalisti… u distinu ùn fù più in mani à nimu. Fù incendiu impussibuli da parà.
Suvitendu à Marcu Maria da a zitiddina à « l’ultimu soffiu », si palesa a Corsica intreva. A so storia, i so sbocchi scunzuli, i so fantasimi niscentri è a so miseria cruda, cù u so pocu è tantu di bonu dinò, ma forsa casca chì… l’amori…